Op 4 november 2018 was het weer zover: een WWC tasting te Gistel. De negende al, wat gaat de tijd snel. Deze keer was het thema “underdog”. Underdogs zijn whisky’s die onder de radar zitten. Lekkere stuff die volgens ons wat aandacht moet krijgen. 24 mensen namen deel. Dat we zoveel volk bijeen kregen voor onbekende whisky’s vinden we toch wel straf. Onbekend is dus niet altijd onbemind! De line-up bestond volledig uit onafhankelijke bottelingen. Als whiskyfanaat heb je eigenlijk maar 2 keuzes: officiële bottelingen kopen of onafhankelijke (kortweg indie’s). Indie-bottelaars zijn vaak kleine (maar er zijn ook grote) bedrijven die vaten met whisky kopen, bottelen en op de markt brengen. Rechtstreeks van een distilleerderij, maar ook via “whiskybrokers”. Onafhankelijke flessen zijn in vergelijking met officiële bottelingen voor verschillende redenen interessant: goedkoper, gevarieerder aanbod en zijn doorgaans eerlijker (niet of minder afgewaterd, niet bijgekleurd, niet koud gefilterd).

Onze line-up:

1. Royal Brackla 1998 VCWC (10y)

2. Milton Duff 1998 Riverstown (13y)

3. Knockdhu 2007 CAD (10y)

4. Loch Lomond Croftengea 2007 Arc (10y)

5. Mortlach 2008 SV (9y)

6. Glentauchers 2009 AM (8y)

Als aperitief schonken we een erg toegankelijke 8 jaar oude Ardmore van Signatory Vintage (Unchillfiltered Collection). Om het palet voor te bereiden op de eerstvolgende whisky (op vatsterkte!), zeg maar. Ons oorspronkelijk idee was om met de Ardmore een cocktail te maken, maar dat ging door omstandigheden niet door. Ons aperitief bleek veel mensen te bekoren!

Onze eerste fles in de line-up was een Royal Brackla. Terecht een underdog te noemen. Bijna geen officiële flessen van te vinden en volgens onze bescheiden mening zijn deze ook niet bijzonder interessant. Het betrof een botteling door Douglas Laing voor Wild West Whiskyfest (Van Compernolle Whiskyclub, kortweg VCWC). Bert Bruyneel van Asta Morris was één van de drijvende krachten achter dit genootschap en festival (ging door in XPO Kortrijk in 2009-2010). Brackla werd opgericht in 1812 door Captain Willian Fraser of Brackla. De Royal toevoeging kwam er in 1835 door leverancier te worden van het hof Koning William IV. Het gros van deze malt verdwijnt in diverse Dewars blends, Bisset’s en Johnny Walker Gold Label. De Brackla was een mooie eerste dram, vol van smaak en lekker zoet.

Dram twee was een single cask Miltonduff die we per toeval hebben ontdekt deze zomer ergens op een schap in een lokale wijnhandel. Uit 2011 stamt deze fles al… Een uitgave van Riverstown, een merk van Blackadder, een bottelaar bekend van zijn “Raw Cask” expressies. Miltonduff is ook een speysider, gelegen ten zuidwesten van Elgin. Buur van Linkwood, Glen Moray & BenRiach. Het is een belankrijke component van Ballantine’s blended whisky. De Miltonduff is een uitdagende malt. Prijs-kwaliteit subliem, maar wat “vuil” en “oud” te noemen. Niet voor iedereen, dacht we bij de voorbereiding, maar we waren fan :)!

De derde whisky was een uitgave van Cadenhead voor hun 175 jaar bestaan. Deze Knockdhu, een Highlander opgericht in 1894 en niet te verwarren met Knockando, is een bang for you buck! Knockdhu wordt thans gebotteld onder de naam anCnoc (Gaelic voor heuvel), net om die verwarring te vermijden. Eigenaar tegenwoordig is Inver House. Knockdhu, buur van GlenDronach en Glenglassaugh, is een zeldzaamheid in onofficiële uitgaves. Candenhead trok voor hun 175 jaar bestaan ook alle registers open en zowat alle flessen die wij in die reeks hebben kunnen proeven zijn zeer lekker. Een smaakbommetje dit. Heel erg lekker, zeker voor zijn prijs.

Dram vier kwam er op het laatst bij. We wisselden een andere in omdat we deze er echt in wilden. Croftengea is een Zuidelijke Highland malt. Het kwam in 2004 in het portfolio van Loch Lomond om hun blends van complexiteit te voorzien. Croftengea is de sterkst geturfde whisky gebruikt als een blending-component door Loch Lomond stokerij, hoewel er gelimiteerde expressies uitkomen onder eigen naam, zoals deze Archive versie gebotteld door Whiskybase in de reeks “fishes of samoa”. Even kwam Croftengae in de spotlicht door een single cask release in de Loch Lomond Distillery Select range: een 9y werd gelanceerd in 2006, maar er zijn geen verdere plannen voor extra uitgaves. Croftengae wordt gemaakt met een Lomond still. Dat is een type van still uitgevonden in 1955 en gebruikt voor batch distillation, maar met drie geperforeerde platen die apart kunnen gekoeld worden. Daardoor wordt de reflux op een aparte manier gecontroleerd. Resultaat is de mogelijkheid om verschillende soorten whisky in dezelfde still te produceren. Doel was om goedkoper meer stijlen te maken voor blends. Lomon stills vind je nog in onder andere Glenburgie, Scapa en Miltonduff. Deze whisky is echt apart en steelt vele harten. Vuiler dan de Miltonduff, dat is zeker! Veel gist-tonen. Bierbeslag iemand?

De vijfde whisky was een jonge Mortlach gebotteld door Signatory Vintage (Cask Strength Collection). Oké, Mortlach is niet echt een underdog, maar deze fles wel. We bevinden ons opnieuw in Speyside, nabij Glenfiddich en Balvenie. We laten Mortlach jonger dan 15 jaar meestal aan ons voorbijgaan: de spirit presteert vooral goed op leeftijd. Maar dit is echt wel een pareltje, iedereen lijkt na deze dram onze liefde voor Mortlach te delen. En ook onze liefde voor bourbon barrel aged scotch kunnen we nu niet meer verbergen, maar daar gaan we met de volgende een stokje voor steken.

Dram zes was een Glentauchers op PX-sherry. Bruine suiker en pannenkoeken! Deze fles gebotteld door Bert Bruyneel van Asta Morris is een duidelijke “sherry whisky”. Zoet, heel zoet maar niet mierzoet. Geen GlenDronach, als je begrijpt wat we bedoelen. Mooi in balans, veel typische sherry-smaken. Glentauchers is een Speysider eigendom van Pernod Ricard. Echt onder de radar deze stokerij, maar we zien er meer en meer van op de markt komen bij de indie-bottelaars. Glentauchers verdwijnt vooral in Ballentine’s en Teacher’s.

We sloten af met een banger: een Fettercairn uit 1988, 28 jaar oud. Gebotteld door Signatory Vintage (Cask Strength Collection). Fettercairn werd opgericht in 1824 door Alexander Ramsay. Het is een Oostelijke Highland malt met als dichtste buren onder andere Glencadam. Zoals zo vaak focussen de eigenaars zich vooral op winstmaximalisatie en luxe, zodat er in de officiële reeks van deze malt vooral weinig aantrekkelijke NAS bottelingen uitkomen op 42%. Maar zoals vaak vind je bij de onafhankelijke bottelaars een heel andere kant van het verhaal. Wat een dram! Mooi floraal, gelaagd. Hier moet je echt je tijd voor nemen. Na 7 whisky’s niet ideaal om nog alle fijne zaken in zo’n fles te vinden, maar hij stond er mooi op zijn plaats! Iedereen werd er erg stil van en het was -voor ons althans- duidelijk dat dit een climax was in de tasting. Zo’n mooie fles.

Het verdict van de groep dan. De eerste plaats was voor de Fettercairn (34 punten), tweede voor de Mortlach (31 punten) en derde plaats voor de Croftengea (16 punten). Plaats vier werd gedeeld met drie (Miltonduff, Knockdhu en Glentauchers, 9 punten). Royal Brackla (2 punten) sloot het rijtje af.

Volgende afspraak is 15/12. Dan houden we een tasting voor het goede doel! Houd onze Facebook-pagina in de gaten.

Hieronder, zoals steeds, wat sfeerbeelden.